Zajęcia - 14 września

Dobrze wiemy, że pójście dziecka do przedszkola stanowi pewnego rodzaju obrządek
wtajemniczenia na drodze ku dorosłości.
Często wtedy, po raz pierwszy, rodzice zdają sobie sprawę,
że ich dziecko nie będzie z nimi zawsze i wszędzie,
a dziecko – że rodzic nie zawsze będzie dostępny.

Sugestie dotyczące budowania ciepłej i przyjaznej relacji z wychowawcami to:

• Traktujcie Państwo wychowawcę jak przyjaciela. Kiedy dziecko zobaczy,
że macie serdeczną relację, będzie się czuło bezpiecznie.
• Ubierajcie dzieci w ubrania do zabawy.
• Zaufajcie wychowawczyni. Ona naprawdę zwykle wie, co robi i chce,
aby Wasze dziecko było z nią szczęśliwe.
• Uśmiechnijcie się, kiedy żegnacie się z dzieckiem.
Jeśli będziecie wyglądali tak, jakbyście mieli zaraz się rozpłakać,
kiedy wyjdziecie, wychowawczyni będzie trudniej przekonać dziecko,
że przed nim fajny i pełen zabawy dzień.
• Punktualnie przychodźcie po dziecko.
• Bądźcie konsekwentni ustalając zasady panujące w domu i poza nim.
Na przykład jeśli oczekujecie od dziecka,
że nie będzie niszczyło i rozrzucało zabawek w przedszkolu,
w domu też na to nie pozwalajcie.
W przeciwnym razie wysyłacie dziecku trudne do zrozumienia podwójne komunikaty.
• Po okresie adaptacji zostawcie w domu domowe zabawki.
Dzieci nie lubią się dzielić swoimi kocykami i przytulankami i zwykle wywołują one konflikty.
• Dajcie sobie nieco więcej czasu na przyprowadzenie dziecka rano do przedszkola.
Jeśli jesteście spóźnieni do pracy
i śpieszycie się z dzieckiem do przedszkola każdego ranka – wasze dziecko
będzie zestresowane.
Miejcie zawsze parę minut na to, by pomóc dziecku się uspokoić
i pożegnać zanim je zostawicie.
• Mówcie wychowawczyni o zmianach w życiu waszego dziecka.
Jeśli rozstajecie się z partnerem, w rodzinie ktoś jest chory,
albo jedno z rodziców jest w podróży – poinformujcie ją o tym.
Dzięki temu będzie mogła zrozumieć niecodzienne zachowanie waszego dziecka.
• Czytajcie notatki, które wychowawczyni wysyła.
Jeśli jest coś w nich do podpisania -
nie czekajcie z tym do ostatniej chwili.
• Wasze dziecko nie zawsze będzie szczęśliwe. Miewa dni,
kiedy ma gorszy nastrój w domu, więc w przedszkolu
też będzie je miewać. Jeśli Wasze dziecko wydaje się zrzędliwe cały ranek,
nie zostawiajcie go z zwykłym pożegnaniem; powiedzcie: „Wiem że masz ciężki dzień dziś,
ale ja muszę iść do pracy, i wiem, że Pani [...] zaopiekuje się tobą bardzo dobrze”.
To pomoże wam wszystkim!
• Jesteście najważniejszymi nauczycielami waszego dziecka. Nie bądźcie więc
źli na wychowawcę że, dziecko, np; nadal nie umie zawiązać sobie butów.
Powinniście nad tymi rzeczami pracować przede wszystkim w domu.
• Nie proście wychowawcy, aby naginał reguły z powodu waszych zaniechań -
to stawia go w bardzo niezręcznej sytuacji.
• Regulujcie płatności na czas. Jeśli macie problemy finansowe
i potrzebujecie specjalnego planu, poinformujcie o tym dyrekcję.
• Jeśli coś się Wam nie podoba, poinformujcie o tym przede wszystkim wychowawcę,
zamiast skarżyć się innym rodzicom. Tylko wtedy będziecie mieli szansę
wspólnie o tym porozmawiać i ewentualnie poprawić co trzeba.
• Nie przyprowadzajcie chorych dzieci do przedszkola.
To nie fair wobec nich (wtedy was bardziej potrzebują),
zdrowych dzieci, i ich rodziców, i wychowawczyń,
które - ze względu na obowiązki wobec zdrowych dzieci - nie mogą
zająć się nimi tak dobrze jak wymaga tego ich stan.
• Powiedzcie czasem „Dziękuję”. Wychowawcy – jak wszyscy ludzie – lubią czuć się doceniani za to, co robią dla Waszego dziecka.

Nauczyciele z kolei, by pomóc dzieciom,
rodzicom i sobie przetrwać momenty rozstania
powinni:

• Przedstawić się rodzicom i dziecku, a następnie zaprosić dziecko do zabawy
(np. pokazując zabawki, zaprosić do trwającej zabawy
lub wskazać jakieś bezpieczne i ciekawe miejsce w przedszkolu);
• Pozwolić rodzicowi zostać przez chwilę, jeśli i dziecko i rodzic tego chcą,
zostawić ich na chwilę samych, a następnie wrócić,
zachęcając ponownie dziecko do wejścia do sali.
• Można zasugerować rodzicom, by ćwiczyli w domu rozstania, przyjmując na zmianę
rolę rodzica i dziecka, by pokazać dziecku, jak to może spokojnie wyglądać.
• Warto, by nauczyciele mieli ustaloną procedurę,
w jaki sposób dziecko ma się żegnać z rodzicami,
tak by mogli ją zawczasu przekazać rodzicom (w bardzo przyjazny i uspokajający ich sposób);
• Pozwolić dziecku przez jakiś czas przynosić do przedszkola wybraną zabawkę,
która daje mu ukojenie w chwilach smutku i tęsknoty.
Jest to niektórym dzieciom niezbędne do prawidłowego przejścia przez okres separacji z mamą.
Jeżeli macie wątpliwości, że w ten sposób zachęcicie dzieci
do przynoszenia z domu ciągle nowych zabawek, pamiętajcie, że taki „obiekt przejściowy”
to nie jest zwykle najnowszy model samochodziku, a raczej np;stary, wyświechtany miś,
zależnie od obowiązującej mody.
• Jeśli dziecko jest przerażone, poprosić rodzica, by został, by uspokoić dziecko
w stanowczy, ale pełen miłości sposób.
• Nigdy nie krytykować dziecka za to, że czuje się smutne lub się boi.
Warto raczej, z pozycji znawcy przedszkola, powiedzieć, że te uczucia są normalne,
wszystkie dzieci tak się czują na początku, ale po niedługim czasie to mija.

tekst w oparciu o źródła:
Murray, Bridget. (1997, September). School phobias hold many children back. APA Monitor, pp. 38-39.
Watkins,C., Brynes, G., Preller, R. (2004) Separation Anxiety, Northern County Psychiatric Associates

Zajęcia twórcze w przedszkolu miały za zadanie wzmocnić naturalną ciekawość dziecka,
pobudzić wyobraźnię oraz pokazać różnorodne techniki pracy.
Na zajęciach przedszkolaki utrwaliły znajomość kształtów.
Miały okazje do wyrażania własnej ekspresji.

Skupiły uwagę na własnym ciele
ze szczególnym uwzględnieniem jego symetrii
i różnicowania lewej i prawej strony.
Wyróżniały i nazywały części ciała.

Zwracały uwagę na to, że każdy z ludzi jest niepowtarzalny.

Wykonując pracę dzieci ćwiczyły grafomotoryke ręki,uczyły się prawidłowego trzymania ołówka między dłonią, a palcami oraz prawidłowej postawy podczas pracy.

...